Wiertarką nazywa się obrabiarkę przeznaczoną do wiercenia, rozwiercania i pogłębiania otworów. W szczególnych przypadkach na wiertarce można również wykonywać wytaczanie i gwintowanie za pomocą gwintowników maszynowych. Wiertarki są używane głównie do obróbki metali, tworzyw sztucznych i drewna. Ruchy roboczy i posuwowy wykonuje narzędzie osadzone na wrzecionie roboczym.

Wiertarki do obróbki metali, podobnie jak tokarki, dzieli się na:ogólnego przeznaczenia, specjalizowane,specjalne. Do grupy wiertarek ogólnego przeznaczenia zalicza się wiertarki: stojakowe (słupowe i kadłubowe), promieniowe i wielowrzecionowe.

Wierceniem nazywa się wykonywanie otworów w pełnym materiale za pomocą narzędzia skrawającego zwanego wiertłem. W czasie obróbki wiertło wykonuje ruch obrotowy i posuwowy, a przedmiot obrabiany jest nieruchomy. Wiertło usuwa obrabiany materiał w postaci wiórów tworząc walcowy otwór, przy czym średnica otworu odpowiada średnicy wiertła.

Wiercenie można wykonywać wzdłuż linii traserskich lub w przyrządzie wiertarskim. Metodą wiercenia można wykonywać otwory cylindryczne o średnicy 60 ÷ 80 mm. Powiększenie za pomocą wiertła średnicy otworu już wywierconego lub istniejącego już w przedmiocie nazywa się wierceniem wtórnym (powiercaniem).

W szczególnych przypadkach, z użyciem specjalnych wierteł i odpowiednich przyrządów, metodą wiercenia wtórnego można obrabiać otwory nieokrągłe, np. trójkątne, kwadratowe lub inne wielokątne. Wiercenia dokonuje się zwykle na wiertarkach i wiertarko – frezarkach. Możliwe jest jednak wiercenie otworów na innych obrabiarkach, np. na tokarkach, automatach tokarskich. W wyniku wiercenia otrzymuje się otwory o przeciętnej dokładności.

Aby polepszyć dokładność, poddaje się wywiercony otwór operacji rozwiercania. Otwory o dużej głębokości wykonuje się za pomocą specjalnych켠narzędzi, zwanych wiertłami do głębokich otworów.

RODZAJE, BUDOWA I OBSŁUGA WIERTAREK.

Do wiercenia otworów stosuje się wiertarki o napędzie ręcznym, elektrycznym lub pneumatycznym. Rozróżnia się wiertarki przenośne, które podczas pracy trzyma się rękami oraz wiertarki stałe.
W pracach ślusarskich największe zastosowanie znajdują wiertarki o napędzie elektrycznym. Wiertarki pneumatyczne mogą być stosowane tylko w zakładach dysponujących instalacją sprężonego po-
wietrza. Do napędu wiertarki pneumatycznej jest wymagane sprężone powietrze o ciśnieniu 0,6 MPa. Wiertarki elektryczne i pneumatyczne można mocować w specjalnych stojakach.

Odgrywają one wówczas rolę wiertarek stołowych. Wiertarki te są powszechnie stosowane w warsztatach ślusarskich. Zmianę prędkości wrzeciona uzyskuje się za pośrednictwem kół stopniowych pasowych, a w bardziej nowoczesnych konstrukcjach za pośrednictwem skrzynek przekładniowych. Wielkościami charakteryzującymi wszystkie wiertarki są: maksymalna średnica otworu wierconego w stali lub w żeliwie oraz prędkość obrotowa wrzeciona, którą w niektórych wiertarkach można regulować.

Do grupy wiertarek specjalizowanych należy m.in. wiertarka współrzędnościowa. Służy ona do obróbki bardzo dokładnych otworów o bardzo dokładnym rozstawieniu ich osi. Praca Dyplomowa –
„Wiertarki i wiercenie.” Odznacza się sztywną i precyzyjną budową, odporną na drgania i od-
kształcenia oraz bardzo dokładnym ułożyskowaniem wrzeciona. Stół wiertarki z zamocowanym przedmiotem można przesuwać w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach. Do dokładnego przesuwu stołu służą precyzyjne urządzenia nastawcze, najczęściej optyczne, dzięki którym można uzyskać bardzo wielką dokładność rozstawiania osi otworów w obrabianym przedmiocie.